Village Idiots / Dorpsgekken

It is a fight
For the last
Of the sunbeams

Standing at one's toes
To welcomingly receive
The yellow golden power

That between elevated plane-trees
And high neighbourly fences
Cheers up the place

The green and purple leaves
Tolerate it by nature
Under the sole sound of the church bell

This has to be
The quietest moment of the day
When depressions are being healed

Village idiots come to their senses
Families to reconciliation
And vicars to penance

Until two doves coo
From five metres up high
On downward hanging electricity cables

The approach dilutes fast
And then even the hen's gone
Their chemtrails betraying it

Just like older flight traces
Today I will not flee
I undergo...

A centuries-old scene

☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽

Het is vechten
Voor dat laatste
Zonnestraaltje

Op de tenen staan
Om de geelgouden kracht
Gastvrij op te vangen

Die tussen de opgeschoten platanen
En hoge burenhekkens
De kwestie opvrolijkt

De groene en paarse bladeren
Gedogen het van nature
Onder het eenmalig geluid van de dorpsklok

Dit moet het rustigste moment
Van de dag zijn
Als depressies genezen

Dorpsgekken tot inkeer komen
Families tot verzoening
En pastoors tot boetedoening

Tot twee duiven kirren
Van vijf meter hoog
Op neerhangende elektriciteitskabels

De toenadering verwatert snel
Maar dan is ook het vrouwtje weg
Hun chemtrails verraden het

Net als oudere sporen van een vlucht
Vandaag vlucht ik niet
Ik onderga...

Een eeuwenoud tafereel

© GdJ