Uit Knesselare

Een laatste groet
Het volk blijft achter
Verweesd, kapot, verslagen
Nooit zal Knesselare nog hetzelfde zijn

Ik moet dit schrijven
Ik moet aan rouwverwerking doen
Anders wordt het begeleiding...
Verdriet om een kampioen

De renners die jou dragen
Je had het je anders voorgesteld
Campionissimi maken ze niet alle dagen
De wielertop was je voorspeld

Het werd de wielerhemel
Smart en onnoemelijk veel pijn
Alle doden vallen te betreuren
Maar dit mocht écht niet zijn

Het talent van Van Impe
Het winnaarsgif van Valverde
Het lot van Monseré
On pédale tous dans la merde

Op 8 maanden 450 leden
Moet het nog gezegd
Ze hebben jou aanbeden
En dat was helemaal terecht

Ik zag een jongen in training
Hij wendde zich een laatste keer naar jou
Jij was zijn idool, zijn koning
Het kruisteken zijn symbool van trouw

De Belgische vlag met jouw naam
De grote letters van fierheid
Het werd me te veel. Damn!
Lang heb ik niet zo gebleit

Je ouders zijn nuchtere mensen
Het hoeft niet dat bedevaartsoord
Alles wat zij zich wensen
Is jou terug aan boord

Illustere klimmers houden nu hun record
Omdat jij niet meer in koers bent
Het peloton raast verder rond
Op weg naar een nieuw testament

Ik zal jou nooit vergeten...
Misschien wist nog niet alleman
Hoe goed je eigenlijk fietsen kon
Toch blijft het van bijkomstig belang

En iedere keer zei ik
Als ze je vernoemden op tv
"... uit Knesselare..."
Jij was een mens uit Knesselare

© GdJ

Bitter Seriousness / Bittere Ernst

Somebody said it at twitter: "on joue au foot, on joue au tennis, on joue au basket, mais on ne joue pas au vélo..."

In the death of a young cyclist there's no poetry. Champion or not. Only defeat. Cycling is not a game. It's bitter seriousness. And some days it's bitter misery. In dreary Poland of all places... No ten polka dot jerseys but a gravestone. Again Monseré wasn't enough for the cycling gods. What a great shame. RIP

☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽

Iemand zei het op twitter: "on joue au foot, on joue au tennis, on joue au basket, mais on ne joue pas au vélo..."

In de dood van een jonge renner zit geen poëzie. Kampioen of niet. Alleen verslagenheid. Koersen is geen spel. Het is bittere ernst. En op sommige dagen doffe ellende. In het vermaledijde Polen dan nog... Geen tien bolletjestruien maar een grafzerk. Monseré was weer eens niet genoeg voor de wielergoden. Doodjammer. RIP

© GdJ