The Elevator Boy / De Liftjongen

I live
In an elevator
So normal
So comfortable

It goes up and down
And from downstairs to upwards
Each time again
Shoved apart

It rattles
That it jangles
It crushes
And it stinks

Nobody wants that
Or understands
The fall in the hole
That transcends everything

The climb is even harder
And takes so much longer
Thousand sorrows
And million fears

Highly unusual
The repairman comes by
With great demonstration
Just giving a click

But where you're at now people's box
The first or the seventh
Stuck on the fourth
Or locked at the ninth?

Sometimes it all comes loose
It all goes fluently
Snails flee to the woods
For this immense air sputnik

It isn't always business
And if you can't sleep standing
There's always the scent
Of old cats found liberation

Oh well you get used to it
And the ladies eventually will understand
That at the liftboy's bell
They're going for the swell...

☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽

Ik woon
In een lift
Zo gewoon
Zo geschift

Het gaat op en neer
En van beneden naar boven
Keer op keer
Uiteengeschoven

Het rammelt
Dat het klinkt
Het vermorzelt
En het stinkt

Niemand wil dat
Of begrijpt
De val in het gat
Die alles overstijgt

De klim is zelfs harder
En duurt zoveel langer
Duizenden smarten
En miljoenen angsten

Hoogst ongewoon
Komt de reparateur
Met groots vertoon
Een klikje geven

Waar zit soms die mensenbak
Het eerste of het zevende
Op het vierde vast
Of geblokkeerd op het negende?

Soms komt alles los
En loopt het gesmeerd
Slakken vluchten naar het bos
Voor dit immense luchtverkeer

Het is niet altijd sleur
Ook als de slaap eens komt
Dan ruik je niks meer
Van de katten - eh - geur

Maar ach het went wel
En de dames zullen snel begrijpen
Dat aan de liftjongen zijn bel
Allen zich willen vergrijpen

© GdJ

A Game Of Pool / Potje Biljarten

Not many have sight at water
Hatred thát they know
They don't realize
Which vibrations they let flow

False gods
False truths
False selfs
The delusion of being

The illusion is having a feast
With some
With the dumb
The funfair of appearance

It doesn't really touch me
It was never real
And when it came down to it
It was just a fight

With mud
With balls and mothers
Sick with jealousy
And venom

These are the worst
Delusions
But even that is temporary
That also wastes away

When they're at their ends
Then they realize
That it didn't matter
That game of pool

☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽

Weinigen hebben zicht op water
Haat dat kennen ze wel
Ze beseffen niet
Wat hun vibraties zijn

Valse goden
Valse waarheden
Vals zelf
De waan van het zijn

De illusie viert hoogtij
Bij sommigen
Bij dommigen
De kermis van de schijn

Het raakt me niet
Het was nooit echt
Als het erop aankwam
Enkel een gevecht

Met modder
Met ballen en moeders
Ziek van jaloezie
En venijn

Het zijn de ergste
Wanen
Maar ook dat is tijdelijk
Ook dat kwijnt weg

Als ze op hun tandvlees zitten
Dan beseffen ze
Dat het geen belang had
Dat potje poolbiljarten

© GdJ

After Death

How do I know if I'm a good poet if I'm not dead?
So please, can you... eh... kill me softly. Or suddenly without me not knowing!
Then send me a letter fifty years later.
I'll read it in the afterlife so don't misspell or I'll come back to haunt ya.
Or worse... take you with me haha.
Then we can both decide who were the great poets.
Like a final jury. In our judicial uniform of thought.
Because you and I know things are never what they're like.
The good poets are never good. And the bad poets are never bad.
After they die.
And I'll still be correcting my poems...

© GdJ

Uit Knesselare

Een laatste groet
Het volk blijft achter
Verweesd, kapot, verslagen
Nooit zal Knesselare nog hetzelfde zijn

Ik moet dit schrijven
Ik moet aan rouwverwerking doen
Anders wordt het begeleiding...
Verdriet om een kampioen

De renners die jou dragen
Je had het je anders voorgesteld
Campionissimi maken ze niet alle dagen
De wielertop was je voorspeld

Het werd de wielerhemel
Smart en onnoemelijk veel pijn
Alle doden vallen te betreuren
Maar dit mocht écht niet zijn

Het talent van Van Impe
Het winnaarsgif van Valverde
Het lot van Monseré
On pédale tous dans la merde

Op 8 maanden 450 leden
Moet het nog gezegd
Ze hebben jou aanbeden
En dat was helemaal terecht

Ik zag een jongen in training
Hij wendde zich een laatste keer naar jou
Jij was zijn idool, zijn koning
Het kruisteken zijn symbool van trouw

De Belgische vlag met jouw naam
De grote letters van fierheid
Het werd me te veel. Damn!
Lang heb ik niet zo gebleit

Je ouders zijn nuchtere mensen
Het hoeft niet dat bedevaartsoord
Alles wat zij zich wensen
Is jou terug aan boord

Illustere klimmers houden nu hun record
Omdat jij niet meer in koers bent
Het peloton raast verder rond
Op weg naar een nieuw testament

Ik zal jou nooit vergeten...
Misschien wist nog niet alleman
Hoe goed je eigenlijk fietsen kon
Toch blijft het van bijkomstig belang

En iedere keer zei ik
Als ze je vernoemden op tv
"... uit Knesselare..."
Jij was een mens uit Knesselare

© GdJ

Bitter Seriousness / Bittere Ernst

Somebody said it at twitter: "on joue au foot, on joue au tennis, on joue au basket, mais on ne joue pas au vélo..."

In the death of a young cyclist there's no poetry. Champion or not. Only defeat. Cycling is not a game. It's bitter seriousness. And some days it's bitter misery. In dreary Poland of all places... No ten polka dot jerseys but a gravestone. Again Monseré wasn't enough for the cycling gods. What a great shame. RIP

☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽

Iemand zei het op twitter: "on joue au foot, on joue au tennis, on joue au basket, mais on ne joue pas au vélo..."

In de dood van een jonge renner zit geen poëzie. Kampioen of niet. Alleen verslagenheid. Koersen is geen spel. Het is bittere ernst. En op sommige dagen doffe ellende. In het vermaledijde Polen dan nog... Geen tien bolletjestruien maar een grafzerk. Monseré was weer eens niet genoeg voor de wielergoden. Doodjammer. RIP

© GdJ