The Elevator Boy / De Liftjongen

I live
In an elevator
So normal
So comfortable

It goes up and down
And from downstairs to upwards
Each time again
Shoved apart

It rattles
That it jangles
It crushes
And it stinks

Nobody wants that
Or understands
The fall in the hole
That transcends everything

The climb is even harder
And takes so much longer
Thousand sorrows
And million fears

Highly unusual
The repairman comes by
With great demonstration
Just giving a click

But where you're at now people's box
The first or the seventh
Stuck on the fourth
Or locked at the ninth?

Sometimes it all comes loose
It all goes fluently
Snails flee to the woods
For this immense air sputnik

It isn't always business
And if you can't sleep standing
There's always the scent
Of old cats found liberation

Oh well you get used to it
And the ladies eventually will understand
That at the liftboy's bell
They're going for the swell...

☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽

Ik woon
In een lift
Zo gewoon
Zo geschift

Het gaat op en neer
En van beneden naar boven
Keer op keer
Uiteengeschoven

Het rammelt
Dat het klinkt
Het vermorzelt
En het stinkt

Niemand wil dat
Of begrijpt
De val in het gat
Die alles overstijgt

De klim is zelfs harder
En duurt zoveel langer
Duizenden smarten
En miljoenen angsten

Hoogst ongewoon
Komt de reparateur
Met groots vertoon
Een klikje geven

Waar zit soms die mensenbak
Het eerste of het zevende
Op het vierde vast
Of geblokkeerd op het negende?

Soms komt alles los
En loopt het gesmeerd
Slakken vluchten naar het bos
Voor dit immense luchtverkeer

Het is niet altijd sleur
Ook als de slaap eens komt
Dan ruik je niks meer
Van de katten - eh - geur

Maar ach het went wel
En de dames zullen snel begrijpen
Dat aan de liftjongen zijn bel
Allen zich willen vergrijpen

© GdJ

A Game Of Pool / Potje Biljarten

Not many have sight at water
Hatred thát they know
They don't realize
Which vibrations they let flow

False gods
False truths
False selfs
The delusion of being

The illusion is having a feast
With some
With the dumb
The funfair of appearance

It doesn't really touch me
It was never real
And when it came down to it
It was just a fight

With mud
With balls and mothers
Sick with jealousy
And venom

These are the worst
Delusions
But even that is temporary
That also wastes away

When they're at their ends
Then they realize
That it didn't matter
That game of pool

☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽

Weinigen hebben zicht op water
Haat dat kennen ze wel
Ze beseffen niet
Wat hun vibraties zijn

Valse goden
Valse waarheden
Vals zelf
De waan van het zijn

De illusie viert hoogtij
Bij sommigen
Bij dommigen
De kermis van de schijn

Het raakt me niet
Het was nooit echt
Als het erop aankwam
Enkel een gevecht

Met modder
Met ballen en moeders
Ziek van jaloezie
En venijn

Het zijn de ergste
Wanen
Maar ook dat is tijdelijk
Ook dat kwijnt weg

Als ze op hun tandvlees zitten
Dan beseffen ze
Dat het geen belang had
Dat potje poolbiljarten

© GdJ

After Death

How do I know if I'm a good poet if I'm not dead?
So please, can you... eh... kill me softly. Or suddenly without me not knowing!
Then send me a letter fifty years later.
I'll read it in the afterlife so don't misspell or I'll come back to haunt ya.
Or worse... take you with me haha.
Then we can both decide who were the great poets.
Like a final jury. In our judicial uniform of thought.
Because you and I know things are never what they're like.
The good poets are never good. And the bad poets are never bad.
After they die.
And I'll still be correcting my poems...

© GdJ