The Elevator Boy / De Liftjongen

I live
In an elevator
So normal
So comfortable

It goes up and down
And from downstairs to upwards
Each time again
Shoved apart

It rattles
That it jangles
It crushes
And it stinks

Nobody wants that
Or understands
The fall in the hole
That transcends everything

The climb is even harder
And takes so much longer
Thousand sorrows
And million fears

Highly unusual
The repairman comes by
With great demonstration
Just giving a click

But where you're at now people's box
The first or the seventh
Stuck on the fourth
Or locked at the ninth?

Sometimes it all comes loose
It all goes fluently
Snails flee to the woods
For this immense air sputnik

It isn't always business
And if you can't sleep standing
There's always the scent
Of old cats found liberation

Oh well you get used to it
And the ladies eventually will understand
That at the liftboy's bell
They're going for the swell...

☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽ 〰 〰 ☾ ☽

Ik woon
In een lift
Zo gewoon
Zo geschift

Het gaat op en neer
En van beneden naar boven
Keer op keer
Uiteengeschoven

Het rammelt
Dat het klinkt
Het vermorzelt
En het stinkt

Niemand wil dat
Of begrijpt
De val in het gat
Die alles overstijgt

De klim is zelfs harder
En duurt zoveel langer
Duizenden smarten
En miljoenen angsten

Hoogst ongewoon
Komt de reparateur
Met groots vertoon
Een klikje geven

Waar zit soms die mensenbak
Het eerste of het zevende
Op het vierde vast
Of geblokkeerd op het negende?

Soms komt alles los
En loopt het gesmeerd
Slakken vluchten naar het bos
Voor dit immense luchtverkeer

Het is niet altijd sleur
Ook als de slaap eens komt
Dan ruik je niks meer
Van de katten - eh - geur

Maar ach het went wel
En de dames zullen snel begrijpen
Dat aan de liftjongen zijn bel
Allen zich willen vergrijpen

© GdJ