Weg

Donker de sterren en donker de maan
Breng de nacht tot stilte en de waanzin van de morgen
Vertel het de paarden en sla op jouw drum
Weg is hun meester, weg hun zoon

Donker de oceanen, donker de hemel
Breng de walvissen tot stilte en het tij van de oceaan
Vertel het het zoutmoeras en sla op jouw drum
Weg is hun meester, weg hun zoon

Van donker naar licht en licht naar donker
Drie donkere koetsen, drie witte karren
Wat ons bijeenbrengt is wat ons uiteenhaalt
Weg onze broeder, weg ons hart

Breng de walvissen tot stilte en het tij van de oceaan
Vertel het het zoutmoeras en sla op jouw drum
Weg is hun meester, weg hun zoon

Treurdicht

De hemel gaat onder in het westen
De glorie van de zon is voorbij
Schor neemt een duif afscheid
Terwijl talloze zangvogels in de haag
De avondstond in refrein verwelkomen
Het taxushout verroert zich niet
Geen licht dat overhangt en rust op de verweerde stenen
Die de rustplaatsen van de doden aanduiden

De wandelaars haasten zich, stemmen gesmoord;
Als schaduwen groeien, in stil ontzag
Is er geen blad dat zich verroert
De lucht is kalm, de mensheid is moe
Evenzo, vermoeid van het bloeien,
Sluiten de madeliefjes hun met roze omzoomde bloembladeren

De spinnen bewegen zich niet meer
Dwars doorheen de wirwar van vaalbruin gras
Iedere mier heeft zich al lang uit de voeten gemaakt
En zwerft niet langer in de velden
De klaverblaadjes vouwen zich langzaam toe
De bijen verzamelen zich in hun nesten
Geen blij gezoem dat achterblijft
Om het plechtige, toenemende donker aan te sporen

- De ramen van de kerk zijn donker,
De eiken deur is toe en afgesloten;
Het ziet ernaar uit dat voorbijgangers terug moeten keren of
zich wenden tot de volgende dag als ze God zoeken -

Stil liggen beneden
Het golvende gras van de tuin
Mannen en vrouwen, die ooit ademden
En de zon zagen ondergaan, en opgaan,
Die eens voorbij deze stenen liepen.
- misschien rond deze tijd, als de wereld
Onbewust de eens geliefden en geliefde slapers
Een weifelende en trieste goedenacht lijkt te zeggen

Een Dag Aan Zee

Keitjes aan de groenblauwe zee
Het lijkt erop dat ze precies
Een voor een zijn neergelegd
Als romeinen een heirbaan

In de verte ligt een tanker voor anker
Hij past in het plaatje
Net als de groenwitte vuurtoren rechts
Zijn ze even eenzaam

De badgasten liggen verspreid
Tussen het mos op de zandbanken
En het water van het kanaal
Blije getuigen van een licht briesje

Een blauwe bank en een dichter
Vormen elkaars gezelschap
Terwijl de jeugd ontluikt in de middagzon
En de halve schaduw van hun strandcabine

Purpergele parasols vliegen omver
Door de enige noordoostenwind
Die het baden bij dertig graden
En het zonnen verdraagzaam maakt

Hier speelt de tijd niet
Het lijkt eeuwen geleden
Dat we elkaar hier gisteren ontmoetten
De kleine keien die we waren

Een oud koppel weet nog hoe het toen was
Met in de rug dezelfde witte kliffen en de lift
De overgebleven trappen van het verwoeste hotel
De Duitse furie

Nu zijn er eenheidsappartementen hoewel art nouveau
Springkastelen en echte kastelen
Allen zijn ze heropgebouwd in een mum van tijd
Attracties van de nieuwe wereld

De Twee Beren, Ginette en Mabeleau trekken het zich niet aan
Misschien genieten ze van de schaduw van mosrotsen
Terwijl de meeuwen rondzwenkend om ter luidst
De serenade van de zee krijsen

Danst een kindje op de maat van de natuur
En het wapperen van de groene vlag
Het is een mooie dag in dit kleine oord
Van zeeëngtes en veldslagen

© GdJ

De Oude Zanger

De oude zanger
Doet een knieval
Maar staat nog op

Twijfelende coupletten
Doorschemeren zijn teksten
In een modus van angst

Zijn geheugen aangetast
Zingt hij op zijn lauweren
Een oude hit

Zijn ervaring compenseert
Het veranderde lichaam
Het trillen

De dodenweg ligt open
Maar de roes naar publiek
Is nog steeds onaangetast

De oude zanger
Pakt zijn wandelstok op
En zet zich neer

Hij zingt
Voor de sparren
Op een bankje

Hij zingt
Voor zijn medebewoners
In het rusthuis

De ballade van zijn leven
Succes én ondergang
Zijn liefdes

Hij fluistert nog eenmaal
Zijn geheime ingrediënt
Aan de zwarte kraai

© GdJ

Haiku

De zomer heeft beet
Mijn wezen is gevangen
In de warme kooi

© GdJ

Zondagland

Zondagland
Het is een zondagland
Voor maandag
Is het te laat

Zie ze rijden
Zie ze schijnen
Naar onze zee
Ik mag niet mee

Geen greintje leven
Zou ik erom geven
Niet om zondag
Maandag te laat

De weekenddemon
Hij staat steeds op
Ik zie de wolf huilen
Ik zie hem schuilen

Mooie vrouwen
Oude klauwen
Zijn op hun best
In het zondagsnest

Lentezorgen
Voor overmorgen
Winterrust
Is uitgeblust

Zondagland
Het is een zondagland
Voor maandag
Is het te laat

Mooie vrouwen
Oude klauwen
Zijn op hun best
In het zondagsnest

Het verhaal is eindig
Mijn liefde oneindig
Ik haat zondag
Herbrondag

© GdJ

Mobile Poetry

"Get lost!!" I told the publisher.
"I'm a sophisticated mad poet and you'll never get away with my ideas because they transform into saedi ym after one minute."

© GdJ

El Alma Del Marriachi

Te quiero tanto
Maar ik speel het lied nog niet
No te invito a un café
(prefiero pero... siempre 'pero')
Weet je
Tu y yo = la pasión del corazón
Of beter waren, nee 'zijn'
Maar de zekerheid bracht je niet verder
Dan mijn ondergang
Daarom ontmoeten wij elkaar opnieuw
As life is a restless sea
El son de mar resuena largo tiempo
De ziel leert zijn lessen
En geeft er...
Tanto

© GdJ

Liefde Is

Liefde is passie en pijn
In de donkere nacht
Huilende spasmes van haat
De lijn is zo dun

Staand op de rand
Ogen wijd open
Macht die bonst in je aderen
Je gezicht in een schok van licht

Liefde is hard
En wild helder
Met bloedende knokkels
Waar ik de muur inbeukte

Pijn en jaloezie
Ontsporen in de tent
Het lemmet van spanning
Snijdt aan twee kanten

Het is vechten, vechten
Rug aan rug
Jij en ik in de minderheid
Drie tegen één

Lachen en rennen daarna
En bloedzoete kussen
Me schuren aan
Jouw gebroken tand

Liefde is
Jouw nagels in mijn rug
En grijnzen in het gezicht
Van een kleine stad z'n haat

Geen pastelroze en huwelijkswit
Dezelfde oude vallen
Halfhartige leugens
De koude dood...

Liefde is roodheet en donkere harten
Je hele ziel die brandt
En de ganse tijd zingt
Dat is wat liefde is

En Tu Sueño Mi Expresa

Het silhouet nadert
Ik raak het aan
Het is de elektro-shock
Van mijn dromen

Enkel het geesteskind weet
Dat ik mij uitdruk in de gedachte
Aan de ontmoeting
Met de reizende vrouw

Ze is in mij
De vrucht van de zomer
En de winter samen
Het heerlijke landschap van seizoenen

Ik smeer ze uit over dit blad
In bloei of verdord
Hard én zacht
Glooiend kamt ze de rug

Ik neem er geen woord van terug
Gegeven is gegeven
De rijzige gestalte
De omgeven pracht

© GdJ

A Kiss

A kiss
In the early morning
From a stranger
Can feed your day
When you're
Hungry for love

© GdJ

Heks

Wat zal tijdens het volle licht
In een baan om de maan schrijden
Een glans, een pracht, een silhouet?

Wat drijft er over het maanlicht
Is het een geest, een verschijning
Een worden, een zijn?

Een dier in de nacht
Een zwaan op een plas
Een kaars op het kille zilt?

Een donkere vlek
Uit de toekomst
Of een losgeslagen projectiel?

Geen lichtsonde
Maar een zware tijdbom
Of een overjaarse astronaut?

Ik weet het niet
Hoewel ik denk
Dat het tuig is

© GdJ

In De Wachtzaal

In de wachtkamer van het leven
Staat geen kabinet
Alleen maar rommel
Ongeordend, een chaos

Van onafgewerkte zaken
Vele verloren riviertjes die wachten
Om uit te monden
In de grote zee

Die het verleden
Met de toekomst verbindt
De ganges van mijn dromen
De oase van rust

Of ze er komt weet ik niet
Ik leg er mij bij neer
En schuif aan
In de wachtzaal van het leven

© GdJ

De Prijs

Badend in het water
Op de motorweg
De koplampen schijnen
In iedere regendrop

En iedere kilometer
Duurt een minuut
En een minuut
Duurt een uur

En zovele meters
Tot we terug thuis zijn

Starend door de mist
Verzameld op het windscherm
De prijs die ik betaalde
Kwam zo snel

Maar ik zweer dat die ogen
Dieper in me snijden
Dan ze ooit
Bij jou zullen doen

Toch doven de vuren niet
Geen geesteskracht drijft hen weg
Alles wat ik zie zijn jouw vragende ogen
En de haat en de liefde, passie en pijn

Iedereen kent het gevoel
Als een oude vriend
Iedereen voelt het
Hetzelfde aan

Maar hier in het donker
Is er niemand
Steeds sneller, sneller
Sneller door de regen

Toch doven de vuren niet
Geen geesteskracht drijft hen weg
Alles wat ik zie zijn jouw vragende ogen
En de haat en de liefde, passie en pijn

Breng ik een toast uit
Nu het glas reeds leeg is?
Betaal ik de prijs
Van de verspilde jaren?

Toch zweer ik dat die ogen
Dieper in me snijden
Dan ze ooit
Bij jou zullen doen

Naar Waar?

Het is heet
Onder mijn voeten
Maar koud
In mijn ziel

En wat je
Ook zegt
Het went niet
Het went nooit

God geef me
Een teken
Laat me niet
Alleen

Waar moet ik naartoe?
Waar moet ik naartoe?
Ik weet het
Niet meer

Voel me alleen
Gans alleen
Verdomd alleen
Gans alleen

De leegte roept me
Uit een kleine steeg
De leegte roept me
Uit een donker huis

Ik moet het volgen
Maar nu nog niet
Ik kreeg geen teken
Dus nu nog niet

En wat je
Ook zegt
Het went niet
Het went nooit

Waar moet ik naartoe?
Waar moet ik naartoe?
Ik weet het
Niet meer!

© GdJ

The Void

I seek transmission
I seek transmission
But I enter a void
But I enter a void

No more loneliness
No more loneliness
When you are calling
When we are calling

There isn't any trace
Of what was your past
But you feel it working
It will always last

So wake up you people
Out of the cold
No nothing is lost
But we gather in dust

Bring me the future
On a golden plate
Nothing is lost
No nothing is lost

If we listen to ourselves
Gather in dust
Sometimes we trust
Sometimes we must

I seek transmission
I seek transmission
But I enter a void
But I enter a void

© GdJ

Bedevaart

We trokken samen op
Als was het een witte mars
Een heldentocht
Een carnaval

Het duurde een tijdje
Eer ik zag
Waar je naartoe wilde
Je verborgen lach

We vlogen over huizen
Stoffige woestijnen
Oases en zeeën
Toch hield ik de boot af

De eenklank
Werd een duet
In verschillende tonen
Verschillende karakters

En juist toen ik
Je eruit zette
Kwamen zij
De bloeddoorzopen meute

Toen kwam je terug
Op mijn vraag
Met stekelig gif
Sterker als tevoren

De hypnose breken
Was niet moeilijk
Ik was immers
Zó aangedaan

Nog steeds blijf ik
Verweesd achter
Als na een lange celstraf
Terug thuis

Lik ik mijn wonden
En startte een bedevaart
Naar waar weet ik niet
De rust hoef ik niet

© GdJ

I Fear You Today

It's not cause I
I look at it today
Tomorrow you will be away
But you're hurting

So I leave you
Like a leaf on a tree
The autumn shakes
I fear you today

© GdJ

Vampierenvertier

Waar fladderende muizen
Vechten om hun bestaan
Nabodes van legendes
Bij de volle maan

Opent zich de roos
Aan oeroude vampieren
In diepe afgronden
Gebogen kasteeldieren

De Graven nemen de bloem
Iedere nacht minzaam aan
In hun roodfluwelen kist
Waar ze slapengaan

Mijmeren meters diep
In geheime kelders
Over het antieke verdiep
En oude liefde elders

Je zou hen haast geloven
Ze spotten niet zomaar
Het leven is voor hen ook
Eenvoudigweg zonneklaar

In duizenden jaren
Oorlog en bestand
Ontwikkelt de dood
Gewoon draculaverstand

Ze zagen idylles
Braken liefdes af
Verdoemden de maagden
Tot het ellenlange graf

Het stof is er dik
Verhalen voltallig
Daar rusten de hoofden
Geveinsd bevallig

In krakende kisten
En moordgore grotten
In gotische nissen
Vol gebroken botten

Opent zich de roos
Engel in het donker
Zwart als ze is
Gedijt ze bij donder

Het is wachten op haar bloei
Le moment suprême...
Dan bijt de adel zachtjes
Zonder ernstige gêne

Het laatste greintje plezier
En hofmakerij allerhande
Je reinste vampierenvertier
Zit tussen vlijmscherpe tanden

© GdJ

De Kruidenier

Grijnzende stenen
Smeken me
Om binnen te gaan

In het holst
Van de nacht
Door de zilveren deur

Waarachter monsters
Met groene ogen
Op me wachten

Op zoek naar aas
In deze dronken
Dolle avond

Plengen ze de wijn
Op het altaar
Bij mijn offer

De vage vriendschap
Verontrust me
Terwijl de tweeling zwijgt

Het Turkse lied
Op de achtergrond
In trance gaat

Maar ik niet
Voor eventjes
Was ik het speeltje

Het groentje in de zaak
Ze zoeken het maar uit
In deze straat

Waar jonge kinderen
Meedingen
Voor 'Boef van de dag'

Hebben buurtwerkers
Hun tanden
Kapotgebeten

En de kruidenier
Lacht in zijn vuistje
Vol dollars

© GdJ

Ongelukkig

Hoi,

Ik ben de schrijver
Met het ene oor

Ik kan niet schrijven over geluk
Verkeerd thema

Maar wie kan dat wel?
In dit avondland

Grote slierten armoede
Achtervolgen me

Steken de draak met me
Mijn ontredderde zelf

Hopeloos verloren
Schrijf ik

Over de ondergang
Van de zon

Net als Vincent
Vraag ik me af

Wie mijn etsen
Kopen wil?

Ik kan toch niet eten
Van mijn letters

En qua jobs
Zit ik al aan veertien

Dertien leek me zo...
Ongelukkig

© GdJ

Spanning

Jij...
Zij!
Nee, jij...
Zij!
Jij...
Ik?
Een spanningsveld
Niemand die loslaat
Behalve...

© GdJ

Grafstem

Zwarte gedaante
Krijsende menigte
Paarse lichten

De nevel verdringt
De verse lucht
En ieder teugje adem

Waar is de tijd
Van jouw genie?
Jouw sinister vernuft

Omhuld in vage beloftes
Raakte jij de kern
Toch bleef je onzichtbaar

Voor wie je toeliet
Beleefde je schijnbaar
De geneugten van de poëzie

De ratelende computer
De dweepdonkere bass
En vervormde echo's

Het schreeuwen van mensen
Om aandacht, liefde, ja afstoting
En verzoening...misschien

Creëerde je je eigen mythe?
Was je zelf
Je eigen God

Heersend over onderdanen
Vleermuizen in een grot
Vliegend op sonar

Zo haalde jij de morgen
En zo ging het verder
Als een dief in de nacht

Kuste jij vele monden
Vragend om iets nieuw
'Een intellectuele mythe der jeugd'

En toen steeds de zon kwam
Was jij al weg
Houdini van de dageraad

Priester van de ondercultuur
Magiër van verdriet
Druïde van mijn leven

Ik mis je
Jouw rozerode grafstem
En de volbrachte nachten

© GdJ

Gsm-poëzie

Ik heb een zwarte kat gezien toen ik onder de ladder liep aan het huis met de bloempot hoog op de richel. Maar ik schrok het meest toen ik jou zag met die bult.

© GdJ

Het Circus

Het circus is op tournee
Het verhaal
Doet de ronde

Door de luidsprekers
Aan de waggele bestelwagen
Van de omroeper

Hangen geelroze plakkaten
Ze geven de stad
Een nieuw likje verf

Zo gulzig
Als de make-up
In de revue van de clowns

Zo hevig steigeren de paarden
En de sterkste man
Op aarde

Dat belooft veel goeds
Terwijl de directeur
Zenuwachtig de zaken monstert

Zitten de dieren
Rusteloos in hun kooien
Bang voor een nieuwe straf

Ook dat is het circus
En de bühne
In de canvastent

Waar Olympische gymnasten van weleer
Hun trapeziumkunsten
Schouwen zonder vrees

"Kom dat zien!"
Het gevaarlijke leeuwennummer
De gedresseerde olifanten

Het is een wereld op zich
Even bedreigd als de dieren
Waarmee ze uitpakken

Dwarrelen dwergen
En meisjes met baard
Tussen de woonwagens

Ze houden hun leven voor zich
Hun nomadenbestaan
En wonden

"Mis de vertoning niet!"
Zegt de omroeper mechanisch
Terwijl de directeur

In zijn donkere hol
Zich afvraagt
Hoe het verder moet

© GdJ

Onschuld

De jongere bediende nam zijn oudere collega niet helemaal serieus.
Bovendien kon hij de vijftiger totaal niet luchten.
Niet dat hij een probleem had met diens leeftijd.
Nee, wat hem stoorde was dat de dikbebrilde bemoeial een zenuwpees was.
En zenuwpezen daar had de jonge klerk het niet voor.
Wist hij veel dat zijn collega een moordenaar was.
Het was een tweede natuur geworden. Moorden brachten de senior tot rust.
Hij vermoorde onschuld. Het liep als vanzelf. Hij moest de baas spelen!
Gevaar, druk, sociale conventies... Het kon zijn overbuur niet stoppen.
Nee, de jongeling hield niet van zijn collega.

© GdJ

De Hotelmanager

Amoureuze verhoudingen
Nietszeggende ontmoetingen
Lege blikken

Op een propere vloer
In een hotelkamertje
Van twintig vierkante meter

Waar de naakte lijven
Het vuile beddengoed
Versmachten

En de achteloos
Weggegooide kleren
De oplossing kunnen zijn

In het puzzelboek
Van latere
Witdragende pathologen

De hotelmanager
Laat er zijn slaap niet voor
Het is zijn brood

De kruimels van zijn bestaan
Die hij opraapt
Waar vrijers ze leggen

Hij piept even binnen
Alsof het niks is
En kijkt op zijn uurwerk

Zijn leven
Is een komen en gaan
Een onguur spektakel

Van mannen en vrouwen
In de bloei van hun bestaan
Die het wekelijks gespetter lauweren

Het spuwen en brullen
En kraken van genot
Dat vergeet hij

© GdJ

Reservate Of The Damned By Will

No!
I couldn't see a way out of that mess. Not for me nor for any purpose.
Now I'm here. Not so bad after all. Like  a clown. The reservate of the damned by will.
Feels free though, how could I not do it?
So you want to know something...?? I still have a body like u have (I hope).
But it's grey. There's a dark cloud underneath.
And we have formal dances when the rain comes.
So are you the rainmen?
We are the rainmen, that's correct.

© GdJ

Iphigeneia

Rendez-vous met het verleden
Fantasie draagt sporen van geweld
Zij speelt het spelletje mee
Het lot heeft ons geveld

Gesloten kringloop
We konden toch vrienden blijven?
Moeder Teresacomplex
Oude wijven!

Pantomimes verstoren zijn hersenen
Komediant!
Buurtvoetbal of de klokkenluider van Notre Dame
Het valt onder apenverstand

Iphigeneia!

© GdJ

Ik Kan Mee

Ik kan mee met jou
Maar ik kan evengoed thuisblijven
Want de storm is op komst
Het stof stuift al weg

Jouw vlucht scheert hoge toppen
Over de Andes en Bob's vallei
Ik kom daar graag
In gedachten

Het klimaat is er zacht
Geen woordenvallen
Enkel vleugels
En een gouden gloed

Jouw humanisme bevalt me
Jouw empathie ontwapent
Jouw complexiteit verwart me
En ik ken je niet eens

Ik zeg jouw naam
Omdat je de mijne nooit zal weten
Niet hier
In dit onderaardse hellevuur

Daar geef ik me niet bloot
Enkel in woorden
Cijfer ik me weg
Als een trillende code

Die wacht om gekraakt te worden
Alvorens er nog
Iets goeds mee te doen
In het weeshuis van de ziel

Zo bezien is de reischeque verdiend
Maar je weet dat ik hem nog niet aanneem
De troepen hebben mij nog nodig
En daarna de tropen

© GdJ

Unexpected Thing

"I'm sharing with my friends an unexpected thing," zei de folksinger uit de Heart of Midlothian.
Zijn mantra HOM staat voor onovertroffenheid in liefde. Met zijn vrouw zong hij de sterren van de nacht, in zevenharpige melodieën met ondoorschijnbare akkoorden. Op sandalen en met een gitaar van eikenhout. De vaardige kus, een geschenk van de hemel waarlangs de spreeuwen hun tenen krulden.
Maar het mooie lied werd uiteengerukt. De zanger had de dochter van de koning verleid en werd opgeknoopt.
De bard was niet meer. Het oog van Isaura had hem nochtans gewaarschuwd.
Het verlangen was echter te groot.

© GdJ

In Mijn Mond

In mijn mond
Groeien doolhoven van spanning
Labyrinten van bezorgdheid
En wildernissen van onrust

Het zijn geen vrienden
Maar ze leven er nu eenmaal
En ik ben ze gewoon geraakt
Ik heb ze aanvaard!

Eerst kwamen ze nog als dagjestoeristen
Daarna kwamen ze steeds vaker
Met de nodige ladingen afzet
Het begin van iets moois

Netelige trossen speeksel
Larderen de hoeken van mijn veilige havengebied
Slechte gedachten kweken kwallen die aanspoelen
Om stekelig als een mijnenveld de kaaien te vermaken

Mijn klier besproeit elke dag mijn aangelegde tuinen
Met een hoeveelheid overtollige waadstoffen
Als een volleerde tuinman
Op het bevel van Madame De Geest

Die glimt van voldaanheid...

© GdJ

Sizygie

Zeemeeuw aan het raam
Spiedend vanop de kade
Naar de groenblauwe zee

Misleidend traag hangt roerloos
Een condor boven het water

Hij voert de storm aan
Die net is komen opzetten
En ons in extase brengt
Midden metershoge vloedgolven
En opstuivend zand

Kleine poseidon wist het al
Het getij het magneetje
In het spel van zon en maan

Hier zijn zeerovers thuis
Die vanonder hun wieren kapershoeden
En steunend op hun uit het water opgeviste kreupelhouten onderstuk
De smaragdkusten afspeuren
Op zoek naar mogelijke buit

Heer Donder wacht nog af
Maar vroeg of laat moet het ervan komen

Als de zeemeeuwen opgeschept zijn door de wind
En de hemelsluizen aangeroepen worden
De condor doorgang te verlenen
Op het eeuwig heldere pad

Zal hij
Met zijn kompaan op elektrische gitaar
Neptunus van zijn sokkel blazen

© GdJ

Op Afspraak

Verlaten stationnetjes
Verlaten kerkjes
Verlaten zieltjes

O God
Wat is er aan de hand?

De oneindige muziek
Komt er even niet door

Light het aan de zender?
Of aan ons ontvangers?

Is er ruis op de lijn
Of gewoon...mist?

Zijn de engelen even gestopt met zingen
Of spelen de harpisten vals?

Ik kan het niet bevatten
Maar het lijkt erop
Dat de dokters hier nog veel werk hebben

Een project van lange duur
Soms somber als de nacht
Vaak verrassend hoopvol

Doch steeds op afspraak

© GdJ

Les Gorges De Galamus

Ik heb een diepe vlucht genomen
Naar beneden
In de Gorges de Galamus

Ik was even mezelf niet
Het komt voor
Maar het mag niet

Ik trok door wouden
Waadde door beken
Trok me op aan doornen

Op de vlucht voor huurdoders,
Matennnaaiers en afvalligen...
In de rust zit altijd een adder

En ik overleefde de koude
Verschool me voor het donker
En at van het licht

De vrouw met de x-ray eyes
Kon mij niet halen
Pas later kwam ik terug

Licht geschonden, ontredderd doch ongehavend
Sprong ik op de nieuwe trein
Hij rijdt wat schokkend

Maar redt zich doorgaans
In een slakkengangetje
Door de wondermooie Galamus

© GdJ

Te Diep

Het water is veel te diep
En jouw nachten mij te donker
Ik kan wel zwemmen
Toch verdrink ik

In het ruisloze niemandsland
Van oeverloze gedachten
En onhandig gebagger
Van modder

Geen stroomlijn, geen vaart
Slechts een tijdloos geraamte
Houden ons bij elkaar
In afwachtende houding

Je bent mijn favoriete
Verspilling van onevenwicht
Mijn dodelijke optie in wanhoop
Mijn virtuele baken

Ik moet je niet
Toch mag ik je wel
Een zekere bondgenoot
Noemen

© GdJ

Tandarts

"Mijn tandarts is dood!" zei het donkerharige meisje.

"Wat een geluk voor jou," antwoordde de skinhead (gemillimeterde jongeman) daarop. "Dan hoef je niet meer naar de tandarts."

© GdJ

Regen

Rollen en blazen
doet het tegelijkertijd
voor alle coiffures
juist uw krullen

ik zag het op TV
en zei: "dat moet ik hebben"
het stinkt als een beer
en ik ben moeten weggaan

plots wordt het stiller
één van de twee herinnert zich
hoe ze ventileerde
allez

met alle verzorging bij
of het nu brushen is
of mise-en-plis
650 frank heb ik betaald

allez 150 euro
kwil mij niet moeien hoor,
maar uw éclairkes en uw boekskes
uw tompoezekes en uw rijsttaartjes

uw hoorntjes
ik wil niets zeggen hoor
maar het zijn die die...
die jonge gasten...pakken

...ze spreken van regen
en daarmee kuis ik mijn ruiten niet

© GdJ

Tot Het Uitstaans Met De Dag

Langvergeten
Langvergleden
Die maan

In het licht
Van de kaars
En de schaduw van de heks

Waan ik mij
Het oog in het donker
De ziener van zonde

Zwarte wolken
Drijven ijlings
Langs hun witte bode

Ongezien
Schurken ze weg
In de breedte van de nacht

Ze schaken de heks
En goochelen met wandaden
Tot het uitstaans van de dag

© GdJ

Dag Van De Dode Vliegen

Verrotting en verderf
Da's wat ik zie
Op mijn zolderkamer

Het vlees dient zijn dienaar
De krachten van het heelal
En de wetten van de natuur

Het zou je verbazen
Hoe nuttig de dieren zijn
Maar het speelt geen rol meer

Het is ook voor hen voorbij
Ze zien niks meer
Uit die grote ronde ogen

Het lijk is opgebeuzeld
Hun taak zit erop
De eitjes gelegd

Hun leven is ten einde
En wankelend
Begeven ze zich

Naar de rand
Van jouw lege ogen
En waar jouw mond was

Ik hoop dat ze
Iets van je overlaten
Een souvenir

Dat er me meer rest
Dan de gassen
Na deze parade

Ik groet je een laatste keer
En dank de horde
Want het zijn zij

Die je begeleiden
Op deze mooie dag
Van de dood

© GdJ

De Nacht

De nacht is donker
Ik schilder jouw licht
Op een doek tussen tralies

Het verwondert me steeds
Hoe ik na al die tijd
Mezelf terugvind

In de wijde openheid
Van mijn gedachten
In de cel

Op het lege doek
Waarin ik me baad
Met jouw indrukken

En het rusteloze geruis
Van duizend-en-een nachten
Me opzoekt

De nacht sterft uit
Als hij, zoals ons,
Niet langer nodig is

Maar voor mij
Duurt hij voort
Oneindig

Enkel geïnspireerd
Door flitsen
Van jouw zon

Jouw maan
En het landschap
Errond

© GdJ